Ежелгі пенджаби мақалы: «Лахорды көрмеген адам дүниеге келмегенмен тең» дейді. Мәлімдемені қанша жоққа шығарсақ та, онда шындықтың үлесі бар. Пәкістан туралы шаблондар мен біздің идеяларымыз Лахорға келген алғашқы минуттардан-ақ екі жарылады. Жергілікті тұрғындардың мейірімділігі мен ашықтығы, көмектесуге және айтып жіберуге, дәмді тамақтандыруға және қаланың тарихы туралы айтып беруге дайын тұратындықтары – лахорлықтардың шынайы қонақжайлылығын білдіреді.
Бірегей мәдениет мен дәстүр тепе-тең керемет қосылған. Және басқаша болуы мүмкін емес еді. Ғалымдар Лахордың пайда болуын біздің дәуіріміздің II ғасырына жатқызады. Моғол әулеті бұл қаланың ежелгі дәуіріне үлкен құрметпен қараған. Рас, бұл олардың XVI ғасырдың басында оны жаулап алуына және жер бетінен жоймай немесе сырып тастамай, өздерінің резиденцияларының біріне айналдыруларына, керісінше, өзіңдікін жасауға кедергі болмады.
Кейін сикхтер, олардың артынша Британ империясы болды. Бүгінгі таңда Лахор – бұл Моғол мұсылман тармағының, көркем сикх сәулетшілерінің және Виктория дәуіріндегі британдық сәулетшілердің архитектурасының тоғысуы. Үндістанның жақындығына қарамастан, Оңтүстік Азия аймағын білетін саяхатшылар қалада тәртіпсіз көше қозғалысын, көптеген қайыршылар мен қаңғыбастарды, кір мен антисанитарияны, көшеде жүрген сиырларды кездестірмейді.
Бұл қала – өзі тарих.